امروز جمعه 21/4/1398. مراسم بزرگداشت مرجع عالیقدر جهان تشیع آیت الله عظمی محقق کابلی(ره) به وسیله مجمع علما و هیئت های مذهبی ولایت بامیان مقیم قم از ساعت9 صبح برگزار تا ساعت12:30 عصر ادامه یافت. مطالب مهمی در این گرامیداشت به وسیله حجت الاسلام و المسلمین رجایی، مجری مراسم و جناب حجت الاسلام و المسلمین جناب حاج آقای جعفری بیان شد که نکات مهم این بود:
الف: پیشتازی و بروز بودن تاریخی نهاد مرجعیت افغانستان در تاریخ ی؛
ب: سد شکنی و شجاعت آیت الله محقق کابلی(ره) در قبول مرجعیت بعد از رکود ناخود باوری و خودسانسوری علماء اعلام در طول تاریخ بعد از رحلت هروی، مشهور به خراسانی صاحب کفایه، با حمایت مدبرانه دبیر کل حزب وحدت اسلامی» آن روز شهید حجت الاسلام و المسلمین بابه مزاری.
ج: اهمیت نهاد مرجعیت در تاریخ تشیع؛ به استنباط سخنران محقق و نوسنده این مراسم، نهاد مرجعیت، به نوعی امتداد خط و مشی امامت می باشد.
د: مسئولیت های و انتظارات جامعه از مرجعیت . از مهم ترین و قابل توجه قسمت سخنان سخنور مراسم بود.
هـ: سه دوره تاریخی مرجعیت بعد از رحلت آخرین نواب خاص امام زمان(عجج) در غیبت کبری.
ح: کدام یک از دو شیوه مرجعیت؛ یعنی وحدت مرجعیت یا تعدد مرجعیت شیعی مناسب حال جامعه کوچک افغانستان و جهان تشیخ می باشد. نظر سخنران مراسم این بود که وحدت مرجعیت باشد، به دلیل آن که مرجعیت امتداد خط امامت است، در هیچ زمان تعدد امامت وجود نداشته است.
به نظر بنده دلیل گوینده در این قسمت ناتمام است؛ در یک زمان دو امام داشته ایم، همانند امام حسن و امام حسین علیهما السلام، طبق روایات صحیحه و شواهد تاریخی قابل قبول فرقین، امرالمؤمنین علی(ع) در زمان پیامبر ص اعمال ولایت هم می نموده است که در پاسخ شاکیان این اعمال ولایت امرالمؤمین علی ع، پیامبر ص شدیدا با آنان برخورد نموده و سرزنش شان نموده است، و تصریح شده که رسول اکرم ص فرموده است خلفتی من بعد» و همچنان از حدیث منزلت و آیه اولی الامر»، ولایت امرالمؤمنین ع در عرض ولایت رسول اکرم ص می باشد، نه در طول، زیرا امامت امرالمؤمنین علی ع از ناحیه پیامبر ص به حضرت داده نشد، بلکه بلغ ما انزل الیک» را پیامبر ص انجام داد و امامت علی ع را به مردم ابلاغ نمود نه منصوب.
از طرفی امامت سه ویژه گی دارد : 3) اعلمیت مطلق؛ 2) عصمت، که هیچ یک این دو در مرجع تقلید شرط نیست؛ 3) از همه مهمتر آن که به صورت کاملا منحصر به فرد، امام از ناحیه خدا به وسیله امام معصوم ماقبل به امت ابلاغ، در حال که تشخیص اعلمیت – به فرض قبول اعمیت مرجع تقلید- از ناحیه خبرگان علوم دینی و غیر معصوم مشخص می شود.
در ادامه وقت سخنران محترم دکتر جعفری به وحدت مرجعیت تأکید می نماید، می گوید: شیوهای این وحدت مرجعیت که به واتکان باشد یا شورایی یا اعلم در راس کار قرار گیرد، به عهده فضلاء و بزرگان قوم است؛ یعنی واگزار به عرف می نماید. لذا عقیده نوسنده این گزارش این است که پس اصل مصلحت وحدت مرجعیت تقلید و تعدد آن هم به عرف و نیازهای اجتماعی و ی روز و مصلحت زمان و مکان هر جامعه شیعی می باشد، ممکن در یک جامعه وحدت مرجعیت مصلحت باشد و در جامعه دیگر تعدد آن.
لذا به نظر بنده تعدد مرجعیت تقلید، شاید نزدیکتر به مصلحت جامعه باشد. بدین معنی که هر مرجعی توانایی مدیریت اجتماعی-ی بهتری داشته باشد، مردم با تشخیص مصلحت جامعه خویش به آن شخص روی آورند و مصلحت مذهب و مکتب و جامعه شان را تأمین نمایند، کما آن که در زمان آیت الله محقق کابلی(ره) چنین تصمیم بر وحدت مرجعیت گرفته نشده بود، ولی به وسیله مدیریت و اخلاص و زحمات و دلسوزی شایان ذکر آن مرجع بزرگوار، قلوب مردم که در خداست، به سویی ایشان روی نمودند.
ب: سد شکنی و شجاعت آیت الله محقق کابلی(ره) در قبول مرجعیت بعد از رکود ناخود باوری و خودسانسوری علماء اعلام در طول تاریخ بعد از رحلت هروی، مشهور به خراسانی صاحب کفایه، با حمایت مدبرانه دبیر کل حزب وحدت اسلامی» آن روز شهید حجت الاسلام و المسلمین بابه مزاری.
ج: اهمیت نهاد مرجعیت در تاریخ تشیع؛ به استنباط سخنران محقق و نوسنده این مراسم، نهاد مرجعیت، به نوعی امتداد خط و مشی امامت می باشد.
د: مسئولیت های و انتظارات جامعه از مرجعیت . از مهم ترین و قابل توجه قسمت سخنان سخنور مراسم بود.
هـ: سه دوره تاریخی مرجعیت بعد از رحلت آخرین نواب خاص امام زمان(عجج) در غیبت کبری.
ح: کدام یک از دو شیوه مرجعیت؛ یعنی وحدت مرجعیت یا تعدد مرجعیت شیعی مناسب حال جامعه کوچک افغانستان و جهان تشیخ می باشد. نظر سخنران مراسم این بود که وحدت مرجعیت باشد، به دلیل آن که مرجعیت امتداد خط امامت است، در هیچ زمان تعدد امامت وجود نداشته است.
به نظر بنده دلیل گوینده در این قسمت ناتمام است؛ در یک زمان دو امام داشته ایم، همانند امام حسن و امام حسین علیهما السلام، طبق روایات صحیحه و شواهد تاریخی قابل قبول فرقین، امرالمؤمنین علی(ع) در زمان پیامبر ص اعمال ولایت هم می نموده است که در پاسخ شاکیان این اعمال ولایت امرالمؤمین علی ع، پیامبر ص شدیدا با آنان برخورد نموده و سرزنش شان نموده است، و تصریح شده که رسول اکرم ص فرموده است خلفتی من بعد» و همچنان از حدیث منزلت و آیه اولی الامر»، ولایت امرالمؤمنین ع در عرض ولایت رسول اکرم ص می باشد، نه در طول، زیرا امامت امرالمؤمنین علی ع از ناحیه پیامبر ص به حضرت داده نشد، بلکه بلغ ما انزل الیک» را پیامبر ص انجام داد و امامت علی ع را به مردم ابلاغ نمود نه منصوب.
از طرفی امامت سه ویژه گی دارد : 3) اعلمیت مطلق؛ 2) عصمت، که هیچ یک این دو در مرجع تقلید شرط نیست؛ 3) از همه مهمتر آن که به صورت کاملا منحصر به فرد، امام از ناحیه خدا به وسیله امام معصوم ماقبل به امت ابلاغ، در حال که تشخیص اعلمیت – به فرض قبول اعمیت مرجع تقلید- از ناحیه خبرگان علوم دینی و غیر معصوم مشخص می شود.
در ادامه وقت سخنران محترم دکتر جعفری به وحدت مرجعیت تأکید می نماید، می گوید: شیوهای این وحدت مرجعیت که به واتکان باشد یا شورایی یا اعلم در راس کار قرار گیرد، به عهده فضلاء و بزرگان قوم است؛ یعنی واگزار به عرف می نماید. لذا عقیده نوسنده این گزارش این است که پس اصل مصلحت وحدت مرجعیت تقلید و تعدد آن هم به عرف و نیازهای اجتماعی و ی روز و مصلحت زمان و مکان هر جامعه شیعی می باشد، ممکن در یک جامعه وحدت مرجعیت مصلحت باشد و در جامعه دیگر تعدد آن.
لذا به نظر بنده تعدد مرجعیت تقلید، شاید نزدیکتر به مصلحت جامعه باشد. بدین معنی که هر مرجعی توانایی مدیریت اجتماعی-ی بهتری داشته باشد، مردم با تشخیص مصلحت جامعه خویش به آن شخص روی آورند و مصلحت مذهب و مکتب و جامعه شان را تأمین نمایند، کما آن که در زمان آیت الله محقق کابلی(ره) چنین تصمیم بر وحدت مرجعیت گرفته نشده بود، ولی به وسیله مدیریت و اخلاص و زحمات و دلسوزی شایان ذکر آن مرجع بزرگوار، قلوب مردم که در خداست، به سویی ایشان روی نمودند.
مرجعیت ,وحدت ,جامعه ,مصلحت ,امام ,امامت ,وحدت مرجعیت ,پیامبر ص ,به وسیله ,از ناحیه ,محقق کابلی
درباره این سایت