اهمیت اعتقادیِ غدیر و این غدیر چه روزی است
و خدا دستور داد تا بر او درود فرستیم [چنانکه در سوره احزاب آیه56 إنّ الله و ملائِکته یصلَون علی النبی .]، تا بر گرامیداشت او بیفزاید و راه دوستى عترتش را بر آنان بگشاید؛ پس صلوات خداوند بر او و خاندان او باد! خداوند كرامت و شرافت و بزرگوارى ایشان را افزون فرماید چندان كه پایان نپذیرد و جاوید بماند.
و به درستى كه خداوند تبارك و تعالى پس از پیامبرش، افراد خاصى را برگزید و آنان را صعود داد تا به مرتبه رسولش بالا برد ؛ تا آن معصومین داعیان باشند راستین که خلق را به سوی خدا خوانند و مردمان را خدا شناسی آموزند. از این دسته در هر قرنی و زمانی، کس هست. خداوند اینان را در ازل بیافرید، به صورت انواری و زبان ستایش او گشود، . آنگاه ایشان را حجتهای خویش قرار داد بر هر کس که به ربوبیت خدا معترف و ایمان دارد.آنان از پیش خود سخنى بر زبان نیاورند و به فرمان او كار كنند و طبق احكام او حكم نمایند و سنّت او را برپا دارند و حدود الهى را اجرا كنند و فرائض او را ادا كنند تا هر كه هلاك گردید از روى بیّنه و حجّت باشد و آن كه هم نجات یافت و زندگى خوشبختى داشت از روى بیّنه و حجّت باشد.
و به درستى كه خداوند تبارك و تعالى پس از پیامبرش، افراد خاصى را برگزید و آنان را صعود داد تا به مرتبه رسولش بالا برد ؛ تا آن معصومین داعیان باشند راستین که خلق را به سوی خدا خوانند و مردمان را خدا شناسی آموزند. از این دسته در هر قرنی و زمانی، کس هست. خداوند اینان را در ازل بیافرید، به صورت انواری و زبان ستایش او گشود، . آنگاه ایشان را حجتهای خویش قرار داد بر هر کس که به ربوبیت خدا معترف و ایمان دارد.آنان از پیش خود سخنى بر زبان نیاورند و به فرمان او كار كنند و طبق احكام او حكم نمایند و سنّت او را برپا دارند و حدود الهى را اجرا كنند و فرائض او را ادا كنند تا هر كه هلاك گردید از روى بیّنه و حجّت باشد و آن كه هم نجات یافت و زندگى خوشبختى داشت از روى بیّنه و حجّت باشد.
وَ أَمَرَ بِالصَّلَاةِ عَلَیْهِ مَزِیداً فِی تَكْرِمَتِهِ وَ تَطْرِیقاً لِلدَّاعِی إِلَى إِجَابَتِهِ فَصَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ كَرَّمَ وَ شَرَّفَ وَ عَظَّمَ مَزِیداً لَا یَلْحَقُهُ التَّنْفِیدُ وَ لَا یَنْقَطِعُ عَلَى التَّأْبِیدِ
وَ إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى اخْتَصَّ لِنَفْسِهِ بَعْدَ نَبِیِّهِ ص مِنْ بَرِیَّتِهِ خَاصَّةً عَلَّاهُمْ بِتَعْلِیَتِهِ وَ سَمَا بِهِمْ إِلَى رُتْبَتِهِ وَ جَعَلَهُمُ الدُّعَاةَ بِالْحَقِّ إِلَیْهِ وَ الْأَدِلَّاءَ بِالْإِرْشَادِ عَلَیْهِ لِقَرْنٍ قَرْنٍ وَ زَمَنٍ زَمَنٍ أَنْشَأَهُمْ فِی الْقِدَمِ قَبْلَ كُلِّ مَذْرُوءٍ وَ مَبْرُوءٍ أَنْوَاراً أَنْطَقَهَا بِتَحْمِیدِهِ وَ أَلْهَمَهَا بِشُكْرِهِ وَ تَمْجِیدِهِ وَ جَعَلَهَا الْحُجَجَ لَهُ عَلَى كُلِّ مُعْتَرِفٍ لَهُ بِمَلَكَةِ الرُّبُوبِیَّةِ وَ سُلْطَانِ الْعُبُودِیَّةِ وَ اسْتَنْطَقَ بِهَا الْخُرْسَانَ بِأَنْوَاعِ اللُّغَاتِ بُخُوعاً لَهُ بِأَنَّهُ فَاطِرُ الْأَرَضِینَ وَ السَّمَاوَاتِ وَ أَشْهَدَهُمْ خَلْقَهُ وَ وَلَّاهُمْ مَا شَاءَ مِنْ أَمْرِهِ جَعَلَهُمْ تَرَاجِمَةَ مَشِیَّتِهِ وَ أَلْسُنَ إِرَادَتِهِ عَبِیداً لا یَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَ هُمْ بِأَمْرِهِ یَعْمَلُونَ- یَعْلَمُ ما بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَ ما خَلْفَهُمْ وَ لا یَشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضى وَ هُمْ مِنْ خَشْیَتِهِ مُشْفِقُونَ یَحْكُمُونَ بِأَحْكَامِهِ وَ یَسُنُّونَ سُنَّتَهُ وَ یَعْتَمِدُونَ حُدُودَهُ وَ یُؤَدُّونَ فُرُوضَهُ
وَ لَمْ یَدَعِ الْخَلْقَ فِی بُهَمٍ صَمَّاءَ وَ لَا فِی عَمًى بَكْمَاءَ بَلْ جَعَلَ لَهُمْ عَقُولًا مَازَجَتْ شَوَاهِدَهُمْ وَ تَفَرَّقَتْ فِی هَیَاكِلِهِمْ حَقَّقَهَا فِی نُفُوسِهِمْ وَ اسْتَعْبَدَ لَهَا حَوَاسَّهُمْ فَقَرَّتْ بِهَا عَلَى أَسْمَاعٍ وَ نَوَاظِرَ وَ أَفْكَارٍ وَ خَوَاطِرَ أَلْزَمَهُمْ بِهَا حُجَّتَهُ وَ أَرَاهُمْ بِهَا مَحَجَّتَهُ وَ أَنْطَقَهُمْ عَمَّا تَشْهَدُ بِهِ بِأَلْسِنَةٍ ذَرِبَةٍ- بِمَا قَامَ فِیهَا مِنْ قُدْرَتِهِ وَ حِكْمَتِهِ وَ بَیَّنَ بِهَا عِنْدَهُمْ بِهَا لِیَهْلِكَ مَنْ هَلَكَ عَنْ بَیِّنَةٍ وَ یَحْیى مَنْ حَیَّ عَنْ بَیِّنَةٍ وَ إِنَّ اللَّهَ لَسَمِیعٌ عَلِیمٌ بَصِیرٌ شَاهِدٌ خَبِیرٌ
وَ إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى جَمَعَ لَكُمْ مَعْشَرَ الْمُؤْمِنِینَ فِی هَذَا الْیَوْمِ عِیدَیْنِ عَظِیمَیْنِ كَبِیرَیْنِ- لَا یَقُومُ أَحَدُهُمَا إِلَّا بِصَاحِبِهِ لِیُكْمِلَ أَحَدُكُمْ صُنْعَهُ وَ یَقِفَكُمْ عَلَى طَرِیقِ رُشْدِهِ وَ یَقْفُوَ بِكُمْ آثَارَ الْمُسْتَضِیئِینَ بِنُورِ هِدَایَتِهِ وَ یُشْمِلَكُمْ صَوْلَهُ- وَ یَسْلُكَ بِكُمْ مِنْهَاجَ قَصْدِهِ وَ یُوَفِّرَ عَلَیْكُمْ هَنِیءَ رِفْدِهِ فَجَعَلَ الْجُمُعَةَ مَجْمَعاً نَدَبَ إِلَیْهِ لِتَطْهِیرِ مَا كَانَ قَبْلَهُ وَ غَسْلِ مَا أَوْقَعَتْهُ مَكَاسِبُ السَّوْءِ مِنْ مِثْلِهِ إِلَى مِثْلِهِ- وَ ذِكْرى لِلْمُؤْمِنِینَ وَ تِبْیَانَ خَشْیَةِ الْمُتَّقِینَ وَ وَهَبَ لِأَهْلِ طَاعَتِهِ فِی الْأَیَّامِ قَبْلَهُ وَ جَعَلَهُ لَا یَتِمُّ إِلَّا بِالایْتِمَارِ لِمَا أَمَرَ بِهِ وَ الِانْتِهَاءِ عَمَّا نَهَى عَنْهُ وَ الْبُخُوعِ بِطَاعَتِهِ فِیمَا حَثَّ عَلَیْهِ وَ نَدَبَ إِلَیْهِ
پس از این باید بگویک، ای جماعت مؤمنان خدای –عزوجل- در این روز برای شما دو عید فرهم کرد، دو عید بزرگ سترک، یکی از این دو جز به آن دیگری استوار نتواند بود. . بدین روز، جمعه را روز اجتماع قرار داد و همه را به شرکت کردن در آن فر، تا آنچه در رروزهای هفته کرده انید تطهیر شوید و کژی و کاستیهای که در کار و کسبتان روا داشته اید، جمعه به جمعه، هنجار آید و تصحیح شود . . اما کار به اینجا تمام نشود، مگر آن که هر چه را فرموده است به جای آرید، و از آنچه نهی نموده است دست کبکشید، و برای کارهایی که بتأکید امر کرده است فروتنانه کمر اطاعت بندید.
وَ لَا یَقْبَلُ تَوْحِیدَهُ إِلَّا بِالاعْتِرَافِ لِنَبِیِّهِ ص بِنُبُوَّتِهِ وَ لَا یَقْبَلُ دِیناً إِلَّا بِوَلَایَةِ مَنْ أَمَرَ بِوَلَایَتِهِ وَ لَا یَنْتَظِمُ أَسْبَابُ طَاعَتِهِ إِلَّا بِالتَّمَسُّكِ بِعِصَمِهِ وَ عِصَمِ أَهْلِ وَلَایَتِهِ فَأَنْزَلَ اللَّهُ عَلَى نَبِیِّهِ ص فِی یَوْمِ الدَّوْحِ- مَا بَیَّنَ بِهِ عَنْ إِرَادَاتِهِ فِی خُلَصَائِهِ وَ ذَوِی اجْتِبَائِهِ وَ أَمَرَهُ بِالْبَلَاغِ وَ تَرْكِ الْحَفْلِ بِأَهْلِ اَّیْغِ وَ النِّفَاقِ وَ ضَمِنَ لَهُ عِصْمَتَهُ مِنْهُمْ
اکنون بدانید که اعتقاد به توحید پذیرفته نیست مگر با اعتراف به نبود محمد(صلی الله علیه و آله) و هیچ اعتقادی و عملی قبول نیست مگر با قبول ولایت و سرپرستی آن کس که خواوند خود او را ولیّ داده است. یعنی کسانی که در روز دوح(غدیر) در باره آنان آیت فرستاد، و اراده خویش را در حق بندگان خاص و گزیدگان خود اظهار داشت. پیامبر ص را فرمود تا ابلاغ نماید و از گمراهان و منافقان نهراسد. و خود حضرت حق ضمانت نمود که رسولش را از بدِ آنان نگاه دارد.
نیات شوم اهل نفاق در آن روز آشكار شد، و معلوم گردید گروهى هستند كه در نظر دارند حضرت رسول اكرم را اذیت كنند و به وجود مقدسش آسیب برسانند.
آنان كه اهل حق بودند ثابت ماندند، و كسانى كه اهل نفاق و كفر بودند بر جهالت خود افزودند، و دندانهاى خود را به هم فشار دادند، سخنان و گفتگوهائى آغاز كردند و بانك و فریاد برآوردند و بر كفر خود افزودند.
گروهى نیز در آن روز با زبان خود اقرار و اعتراف كردند در حالى كه دلهاى آنها هرگز یقین و ایمان نداشت، و جماعتى هم با دل و زبان تصدیق كردند و اذعان نمودند.
وَ كَشَفَ مِنْ خَبَایَا أَهْلِ الرَّیْبِ وَ ضَمَائِرِ أَهْلِ الِارْتِدَادِ مَا رَمَزَ فِیهِ فَعَقَلَهُ الْمُؤْمِنُ وَ الْمُنَافِقُ فَأَعَنَّ مُعِنٌ وَ ثَبَتَ عَلَى الْحَقِّ ثَابِتٌ وَ ازْدَادَتْ جَهَالَةُ الْمُنَافِقِ وَ حَمِیَّةُ الْمَارِقِ وَ وَقَعَ الْعَضُّ عَلَى النَّوَاجِدِ وَ الْغَمْرُ عَلَى السَّوَاعِدِ وَ نَطَقَ نَاطِقٌ وَ نَعَقَ نَاعِقٌ وَ نَشِقَ نَاشِقٌ وَ اسْتَمَرَّ عَلَى مَارِقِیَّتِهِ مَارِقٌ وَ وَقَعَ الْإِذْعَانُ مِنْ طَائِفَةٍ بِاللِّسَانِ دُونَ حَقَائِقِ الْإِیمَانِ وَ مِنْ طَائِفَةٍ بِاللِّسَانِ وَ صِدْقِ الْإِیمَانِ فَكَمَّلَ اللَّهُ دِینَهُ وَ أَقَرَّ عَیْنَ نَبِیِّهِ وَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُتَابِعِینَ وَ كَانَ مَا قَدْ شَهِدَهُ بَعْضُكُمْ وَ بَلَغَ بَعْضَكُمْ وَ تَمَّتْ كَلِمَةُ اللَّهِ الْحُسْنَى عَلَى الصَّابِرِینَ وَ دَمَّرَ اللَّهُ مَا صَنَعَ فِرْعَوْنُ وَ هَامَانُ وَ قَارُونُ وَ جُنُودُهُ وَ مَا كَانُوا یَعْرِشُونَ وَ بَقِیَتْ حُثَالَةٌ[ ] مِنَ الضُّلَّالِ لَا یَأْلُونَ النَّاسَ خَبَالًا- یَقْصِدُهُمُ اللَّهُ فِی دِیَارِهِمْ وَ یَمْحُو آثَارَهُمْ وَ یُبِیدُ مَعَالِمَهُمْ وَ یُعْقِبُهُمْ عَنْ قُرْبِ الْحَسَرَاتِ وَ یُلْحِقُهُمْ بِمَنْ بَسَطَ أَكُفَّهُمْ وَ مَدَّ أَعْنَاقَهُمْ وَ مَكَّنَهُمْ مِنْ دِینِ اللَّهِ حَتَّى بَدَّلُوهُ وَ مِنْ حُكْمِهِ حَتَّى غَیَّرُوهُ وَ سَیَأْتِی نَصْرُ اللَّهِ عَلَى عَدُوِّهِ لِحِینِهِ وَ اللَّهُ لَطِیفٌ خَبِیرٌ وَ فِی دُونِ مَا سَمِعْتُمْ كِفَایَةٌ وَ بَلَاغٌ فَتَأَمَّلُوا رَحِمَكُمُ اللَّهُ مَا نَدَبَكُمُ اللَّهُ إِلَیْهِ وَ حَثَّكُمْ عَلَیْهِ وَ اقْصِدُوا شَرْعَهُ وَ اسْلُكُوا نَهْجَهُ- وَ لا تَتَّبِعُوا السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِكُمْ عَنْ سَبِیلِهِ بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج94، ص: 116
امروز چه روزی است
إِنَّ هَذَا یَوْمٌ عَظِیمُ الشَّأْنِ، فِیهِ وَقَعَ الْفَرَجُ وَ رُفِعَتِ الدَّرَجُ وَ وَضَحَتِ الْحُجَجُ وَ هُوَ یَوْمُ الْإِیضَاحِ وَ الْإِفْصَاحِ من [عَنِ] الْمَقَامِ الصِّرَاحِ وَ یَوْمُ كَمَالِ الدِّینِ وَ یَوْمُ الْعَهْدِ الْمَعْهُودِ وَ یَوْمُ الشَّاهِدِ وَ الْمَشْهُودِ وَ یَوْمُ تِبْیَانِ الْعُقُودِ عَنِ النِّفَاقِ وَ الْجُحُودِ وَ یَوْمُ الْبَیَانِ عَنْ حَقَائِقِ الْإِیمَانِ وَ یَوْمُ دَحْرِ الشَّیْطَانِ وَ یَوْمُ الْبُرْهَانِ- هذا یَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِی كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ هَذَا یَوْمُ الْمَلَإِ الْأَعْلَى الَّذِی أَنْتُمْ عَنْهُ مُعْرِضُونَ هَذَا یَوْمُ الْإِرْشَادِ وَ یَوْمُ مِحْنَةِ الْعِبَادِ وَ یَوْمُ الدَّلِیلِ عَلَى الرُّوَّادِ هَذَا یَوْمُ إِبْدَاءِ خَفَایَا الصُّدُورِ وَ مُضْمَرَاتِ الْأُمُورِ هَذَا یَوْمُ النُّصُوصِ عَلَى أَهْلِ الْخُصُوصِ هَذَا یَوْمُ شَیْثٍ هَذَا یَوْمُ إِدْرِیسَ هَذَا یَوْمُ یُوشَعَ هَذَا یَوْمُ شَمْعُونَ هَذَا یَوْمُ الْأَمْنِ وَ الْمَأْمُونِ هَذَا یَوْمُ إِظْهَارِ الْمَصُونِ مِنَ الْمَكْنُونِ هَذَا یَوْمُ بَلْوَى السَّرَائِرِ فَلَمْ یَزَلْ ع یَقُولُ هَذَا یَوْمٌ هَذَا یَوْمٌ
پس از این باید بگویک، ای جماعت مؤمنان خدای –عزوجل- در این روز برای شما دو عید فرهم کرد، دو عید بزرگ سترک، یکی از این دو جز به آن دیگری استوار نتواند بود. . بدین روز، جمعه را روز اجتماع قرار داد و همه را به شرکت کردن در آن فر، تا آنچه در رروزهای هفته کرده انید تطهیر شوید و کژی و کاستیهای که در کار و کسبتان روا داشته اید، جمعه به جمعه، هنجار آید و تصحیح شود . . اما کار به اینجا تمام نشود، مگر آن که هر چه را فرموده است به جای آرید، و از آنچه نهی نموده است دست کبکشید، و برای کارهایی که بتأکید امر کرده است فروتنانه کمر اطاعت بندید.
وَ لَا یَقْبَلُ تَوْحِیدَهُ إِلَّا بِالاعْتِرَافِ لِنَبِیِّهِ ص بِنُبُوَّتِهِ وَ لَا یَقْبَلُ دِیناً إِلَّا بِوَلَایَةِ مَنْ أَمَرَ بِوَلَایَتِهِ وَ لَا یَنْتَظِمُ أَسْبَابُ طَاعَتِهِ إِلَّا بِالتَّمَسُّكِ بِعِصَمِهِ وَ عِصَمِ أَهْلِ وَلَایَتِهِ فَأَنْزَلَ اللَّهُ عَلَى نَبِیِّهِ ص فِی یَوْمِ الدَّوْحِ- مَا بَیَّنَ بِهِ عَنْ إِرَادَاتِهِ فِی خُلَصَائِهِ وَ ذَوِی اجْتِبَائِهِ وَ أَمَرَهُ بِالْبَلَاغِ وَ تَرْكِ الْحَفْلِ بِأَهْلِ اَّیْغِ وَ النِّفَاقِ وَ ضَمِنَ لَهُ عِصْمَتَهُ مِنْهُمْ
اکنون بدانید که اعتقاد به توحید پذیرفته نیست مگر با اعتراف به نبود محمد(صلی الله علیه و آله) و هیچ اعتقادی و عملی قبول نیست مگر با قبول ولایت و سرپرستی آن کس که خواوند خود او را ولیّ داده است. یعنی کسانی که در روز دوح(غدیر) در باره آنان آیت فرستاد، و اراده خویش را در حق بندگان خاص و گزیدگان خود اظهار داشت. پیامبر ص را فرمود تا ابلاغ نماید و از گمراهان و منافقان نهراسد. و خود حضرت حق ضمانت نمود که رسولش را از بدِ آنان نگاه دارد.
نیات شوم اهل نفاق در آن روز آشكار شد، و معلوم گردید گروهى هستند كه در نظر دارند حضرت رسول اكرم را اذیت كنند و به وجود مقدسش آسیب برسانند.
آنان كه اهل حق بودند ثابت ماندند، و كسانى كه اهل نفاق و كفر بودند بر جهالت خود افزودند، و دندانهاى خود را به هم فشار دادند، سخنان و گفتگوهائى آغاز كردند و بانك و فریاد برآوردند و بر كفر خود افزودند.
گروهى نیز در آن روز با زبان خود اقرار و اعتراف كردند در حالى كه دلهاى آنها هرگز یقین و ایمان نداشت، و جماعتى هم با دل و زبان تصدیق كردند و اذعان نمودند.
وَ كَشَفَ مِنْ خَبَایَا أَهْلِ الرَّیْبِ وَ ضَمَائِرِ أَهْلِ الِارْتِدَادِ مَا رَمَزَ فِیهِ فَعَقَلَهُ الْمُؤْمِنُ وَ الْمُنَافِقُ فَأَعَنَّ مُعِنٌ وَ ثَبَتَ عَلَى الْحَقِّ ثَابِتٌ وَ ازْدَادَتْ جَهَالَةُ الْمُنَافِقِ وَ حَمِیَّةُ الْمَارِقِ وَ وَقَعَ الْعَضُّ عَلَى النَّوَاجِدِ وَ الْغَمْرُ عَلَى السَّوَاعِدِ وَ نَطَقَ نَاطِقٌ وَ نَعَقَ نَاعِقٌ وَ نَشِقَ نَاشِقٌ وَ اسْتَمَرَّ عَلَى مَارِقِیَّتِهِ مَارِقٌ وَ وَقَعَ الْإِذْعَانُ مِنْ طَائِفَةٍ بِاللِّسَانِ دُونَ حَقَائِقِ الْإِیمَانِ وَ مِنْ طَائِفَةٍ بِاللِّسَانِ وَ صِدْقِ الْإِیمَانِ فَكَمَّلَ اللَّهُ دِینَهُ وَ أَقَرَّ عَیْنَ نَبِیِّهِ وَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُتَابِعِینَ وَ كَانَ مَا قَدْ شَهِدَهُ بَعْضُكُمْ وَ بَلَغَ بَعْضَكُمْ وَ تَمَّتْ كَلِمَةُ اللَّهِ الْحُسْنَى عَلَى الصَّابِرِینَ وَ دَمَّرَ اللَّهُ مَا صَنَعَ فِرْعَوْنُ وَ هَامَانُ وَ قَارُونُ وَ جُنُودُهُ وَ مَا كَانُوا یَعْرِشُونَ وَ بَقِیَتْ حُثَالَةٌ[ ] مِنَ الضُّلَّالِ لَا یَأْلُونَ النَّاسَ خَبَالًا- یَقْصِدُهُمُ اللَّهُ فِی دِیَارِهِمْ وَ یَمْحُو آثَارَهُمْ وَ یُبِیدُ مَعَالِمَهُمْ وَ یُعْقِبُهُمْ عَنْ قُرْبِ الْحَسَرَاتِ وَ یُلْحِقُهُمْ بِمَنْ بَسَطَ أَكُفَّهُمْ وَ مَدَّ أَعْنَاقَهُمْ وَ مَكَّنَهُمْ مِنْ دِینِ اللَّهِ حَتَّى بَدَّلُوهُ وَ مِنْ حُكْمِهِ حَتَّى غَیَّرُوهُ وَ سَیَأْتِی نَصْرُ اللَّهِ عَلَى عَدُوِّهِ لِحِینِهِ وَ اللَّهُ لَطِیفٌ خَبِیرٌ وَ فِی دُونِ مَا سَمِعْتُمْ كِفَایَةٌ وَ بَلَاغٌ فَتَأَمَّلُوا رَحِمَكُمُ اللَّهُ مَا نَدَبَكُمُ اللَّهُ إِلَیْهِ وَ حَثَّكُمْ عَلَیْهِ وَ اقْصِدُوا شَرْعَهُ وَ اسْلُكُوا نَهْجَهُ- وَ لا تَتَّبِعُوا السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِكُمْ عَنْ سَبِیلِهِ بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج94، ص: 116
امروز چه روزی است
إِنَّ هَذَا یَوْمٌ عَظِیمُ الشَّأْنِ، فِیهِ وَقَعَ الْفَرَجُ وَ رُفِعَتِ الدَّرَجُ وَ وَضَحَتِ الْحُجَجُ وَ هُوَ یَوْمُ الْإِیضَاحِ وَ الْإِفْصَاحِ من [عَنِ] الْمَقَامِ الصِّرَاحِ وَ یَوْمُ كَمَالِ الدِّینِ وَ یَوْمُ الْعَهْدِ الْمَعْهُودِ وَ یَوْمُ الشَّاهِدِ وَ الْمَشْهُودِ وَ یَوْمُ تِبْیَانِ الْعُقُودِ عَنِ النِّفَاقِ وَ الْجُحُودِ وَ یَوْمُ الْبَیَانِ عَنْ حَقَائِقِ الْإِیمَانِ وَ یَوْمُ دَحْرِ الشَّیْطَانِ وَ یَوْمُ الْبُرْهَانِ- هذا یَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِی كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ هَذَا یَوْمُ الْمَلَإِ الْأَعْلَى الَّذِی أَنْتُمْ عَنْهُ مُعْرِضُونَ هَذَا یَوْمُ الْإِرْشَادِ وَ یَوْمُ مِحْنَةِ الْعِبَادِ وَ یَوْمُ الدَّلِیلِ عَلَى الرُّوَّادِ هَذَا یَوْمُ إِبْدَاءِ خَفَایَا الصُّدُورِ وَ مُضْمَرَاتِ الْأُمُورِ هَذَا یَوْمُ النُّصُوصِ عَلَى أَهْلِ الْخُصُوصِ هَذَا یَوْمُ شَیْثٍ هَذَا یَوْمُ إِدْرِیسَ هَذَا یَوْمُ یُوشَعَ هَذَا یَوْمُ شَمْعُونَ هَذَا یَوْمُ الْأَمْنِ وَ الْمَأْمُونِ هَذَا یَوْمُ إِظْهَارِ الْمَصُونِ مِنَ الْمَكْنُونِ هَذَا یَوْمُ بَلْوَى السَّرَائِرِ فَلَمْ یَزَلْ ع یَقُولُ هَذَا یَوْمٌ هَذَا یَوْمٌ
همان امروز(غدیر)، روزی بس بزرگ است.
در این روز، گشایش های در رسد؛ در این روز منزلت آن کسان که شایسته بودند بلندی گرفت و برهان خدا روشن گشت.
آری! امروز روز روشن کردن حق است و از مقام پاک(رهبر معصوم) به صراحت و نص» سخن گفته شد.
امروز روز کامل شدن دین است.
امروز روز عهد و پیمان است.
امروز روز گواهی و گواهان است.
امروز روز نمایاندن بنیادهای نفاق و انکار است.
امروز روز راندن شیطان است.
امروز روز موعود فیصله دادن حق است.
امروز روز راه نشان دادن و ارشاد است.
امروز روز آزمودن مردمان است.
امروز روز رهنمودنی به رهنمایان است.
امروز روز آشکار ساختن مقاصد پوشیده و زمینه سازیها و تمهیدهای دیگران است.
امروز روز نص(تصریح) بر شخص است، یعنی آنان که ویژه اند به رهبری امت بعد رسول الله(صلی الله علیه و آله)
امیرالمؤمنین علی ع در آن روز، همواره می گفت، . که امروز چه روزی است تا این که فرمود:
اکنون در اعمال تان مراقیب خدا –عزوجل- باشید! و از او بپرهیزید،(همانِ که در آیه اکمال»آیه3 مائده خدای سبحان فرموده است) با خدا مکر مکنید و از راه فریب پیش مروید. با اعتقاد به توحید و یگانگی خداوند و با اطاعت او امر کرده است و به خدا تقرب جویید. . تا آنجا که فرمود:
وَ اعْلَمُوا أَیُّهَا الْمُؤْمِنُونَ أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ قَالَ- إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الَّذِینَ یُقاتِلُونَ فِی سَبِیلِهِ صَفًّا كَأَنَّهُمْ بُنْیانٌ مَرْصُوصٌ أَتَدْرُونَ مَا سَبِیلُ اللَّهِ وَ مَنْ سَبِیلُهُ وَ مَنْ صِرَاطُ اللَّهِ وَ مَنْ طَرِیقُهُ أَنَا صِرَاطُ اللَّهِ الَّذِی مَنْ لَمْ یَسْلُكْهُ بِطَاعَةِ اللَّهِ فِیهِ هُوِیَ بِهِ إِلَى النَّارِ وَ أَنَا سَبِیلُهُ الَّذِی نَصَبَنِی لِلِاتِّبَاعِ بَعْدَ نَبِیِّهِ ص أَنَا قَسِیمُ النَّارِ أَنَا حُجَّتُهُ عَلَى الْفُجَّارِ أَنَا نُورُ الْأَنْوَارِ فَانْتَبِهُوا مِنْ رَقْدَةِ الْغَفْلَةِ وَ بَادِرُوا بِالْعَمَلِ قَبْلَ حُلُولِ الْأَجَلِ وَ سابِقُوا إِلى مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ قَبْلَ أَنْ یُضْرَبَ بِالسُّورِ بِبَاطِنِ الرَّحْمَةِ وَ ظَاهِرِ الْعَذَابِ فَتُنَادُونَ فَلَا یُسْمَعُ نِدَاؤُكُمْ وَ تَضِجُّونَ فَلَا یُحْفَلُ بِضَجِیجِكُمْ وَ قَبْلَ أَنْ تَسْتَغِیثُوا فَلَا تُغَاثُوا سَارِعُوا إِلَى الطَّاعَاتِ قَبْلَ فَوْتِ الْأَوْقَاتِ .
ای مؤمنان بدانید که خدای –عزوجل- فرموده است: خداوند آن کاسن را دوست می دارد که در راه او می جنگند، در صفهایی چونان بناهای استوار درهم پیوسته(صف/آیه4). آیا میدانید از درراه او»(فی سبیله) چیست و راه خدا کیست، صراط الله چه کسی است؟
منم راه خدا، که هر کس آن را نپیماید(از او اطاعت نکند) در چاه گمراهی فروافتد.
منم راه خدا، که پس از پیامبر ص مرا نصب کرده و نشان داده است.
منم قسیم بهشت و دوزخ.
منم حجت خدا، هم بر بدکاران و هم بر نیکوکاران.
این خطبه که دارای نکات اعتقادی و اخلاقی بسیار مهم هست، ادامه دارد. مراجعه نمایید به (بحار الأنوار (ط - بیروت) ؛ ج94 ؛ ص112/ إقبال الأعمال (ط - القدیمة)، ج1، ص: 461/ مستدرک نهج البلاغه، باب اول 67-72، تألیف شیخ هادی کاشف الغطاء نجفی، چاپ نجف(13544 ق)
وَ ,یَوْمُ ,روز ,هَذَا ,عَلَى ,فِی ,امروز روز ,هَذَا یَوْمُ ,است امروز ,وَ یَوْمُ ,و از ,مِنْ طَائِفَةٍ بِاللِّسَانِ ,إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى
در این روز، گشایش های در رسد؛ در این روز منزلت آن کسان که شایسته بودند بلندی گرفت و برهان خدا روشن گشت.
آری! امروز روز روشن کردن حق است و از مقام پاک(رهبر معصوم) به صراحت و نص» سخن گفته شد.
امروز روز کامل شدن دین است.
امروز روز عهد و پیمان است.
امروز روز گواهی و گواهان است.
امروز روز نمایاندن بنیادهای نفاق و انکار است.
امروز روز راندن شیطان است.
امروز روز موعود فیصله دادن حق است.
امروز روز راه نشان دادن و ارشاد است.
امروز روز آزمودن مردمان است.
امروز روز رهنمودنی به رهنمایان است.
امروز روز آشکار ساختن مقاصد پوشیده و زمینه سازیها و تمهیدهای دیگران است.
امروز روز نص(تصریح) بر شخص است، یعنی آنان که ویژه اند به رهبری امت بعد رسول الله(صلی الله علیه و آله)
امیرالمؤمنین علی ع در آن روز، همواره می گفت، . که امروز چه روزی است تا این که فرمود:
اکنون در اعمال تان مراقیب خدا –عزوجل- باشید! و از او بپرهیزید،(همانِ که در آیه اکمال»آیه3 مائده خدای سبحان فرموده است) با خدا مکر مکنید و از راه فریب پیش مروید. با اعتقاد به توحید و یگانگی خداوند و با اطاعت او امر کرده است و به خدا تقرب جویید. . تا آنجا که فرمود:
وَ اعْلَمُوا أَیُّهَا الْمُؤْمِنُونَ أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ قَالَ- إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الَّذِینَ یُقاتِلُونَ فِی سَبِیلِهِ صَفًّا كَأَنَّهُمْ بُنْیانٌ مَرْصُوصٌ أَتَدْرُونَ مَا سَبِیلُ اللَّهِ وَ مَنْ سَبِیلُهُ وَ مَنْ صِرَاطُ اللَّهِ وَ مَنْ طَرِیقُهُ أَنَا صِرَاطُ اللَّهِ الَّذِی مَنْ لَمْ یَسْلُكْهُ بِطَاعَةِ اللَّهِ فِیهِ هُوِیَ بِهِ إِلَى النَّارِ وَ أَنَا سَبِیلُهُ الَّذِی نَصَبَنِی لِلِاتِّبَاعِ بَعْدَ نَبِیِّهِ ص أَنَا قَسِیمُ النَّارِ أَنَا حُجَّتُهُ عَلَى الْفُجَّارِ أَنَا نُورُ الْأَنْوَارِ فَانْتَبِهُوا مِنْ رَقْدَةِ الْغَفْلَةِ وَ بَادِرُوا بِالْعَمَلِ قَبْلَ حُلُولِ الْأَجَلِ وَ سابِقُوا إِلى مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ قَبْلَ أَنْ یُضْرَبَ بِالسُّورِ بِبَاطِنِ الرَّحْمَةِ وَ ظَاهِرِ الْعَذَابِ فَتُنَادُونَ فَلَا یُسْمَعُ نِدَاؤُكُمْ وَ تَضِجُّونَ فَلَا یُحْفَلُ بِضَجِیجِكُمْ وَ قَبْلَ أَنْ تَسْتَغِیثُوا فَلَا تُغَاثُوا سَارِعُوا إِلَى الطَّاعَاتِ قَبْلَ فَوْتِ الْأَوْقَاتِ .
ای مؤمنان بدانید که خدای –عزوجل- فرموده است: خداوند آن کاسن را دوست می دارد که در راه او می جنگند، در صفهایی چونان بناهای استوار درهم پیوسته(صف/آیه4). آیا میدانید از درراه او»(فی سبیله) چیست و راه خدا کیست، صراط الله چه کسی است؟
منم راه خدا، که هر کس آن را نپیماید(از او اطاعت نکند) در چاه گمراهی فروافتد.
منم راه خدا، که پس از پیامبر ص مرا نصب کرده و نشان داده است.
منم قسیم بهشت و دوزخ.
منم حجت خدا، هم بر بدکاران و هم بر نیکوکاران.
این خطبه که دارای نکات اعتقادی و اخلاقی بسیار مهم هست، ادامه دارد. مراجعه نمایید به (بحار الأنوار (ط - بیروت) ؛ ج94 ؛ ص112/ إقبال الأعمال (ط - القدیمة)، ج1، ص: 461/ مستدرک نهج البلاغه، باب اول 67-72، تألیف شیخ هادی کاشف الغطاء نجفی، چاپ نجف(13544 ق)
درباره این سایت